Żywioły w literaturze dziecięcej : powietrze

Książka

W koszyku

oceń

Żywioły w literaturze dziecięcej : powietrze / pod redakcją Anny Czabanowskiej-Wróbel, Krystyny Zabawy. - Wydanie I. - Kraków : Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2020. - 336, [2] strony : ilustracje, wykresy ; 23 cm.

(Żywioły Wyobraźni)

Autor

Czabanowska-Wróbel Anna (1962- ) Redakcja Zabawa Krystyna Redakcja

Forma i typ

Książki Publikacje naukowe

Temat

Literatura dla dzieci Literatura dla młodzieży Powietrze Tematy i motywy

Gatunek

Praca zbiorowa

Dziedzina i ujęcie

Literaturoznawstwo

Wszechobecne, niewidzialne, niezbędne do życia - powietrze symbolizuje to, co duchowe, a zarazem rzeczywiście istniejące. Najbardziej nieuchwytny z żywiołów odgrywa wyjątkowo ważną rolę zarówno w dawnych baśniach, jak i w nowszej literaturze dziecięcej. Subtelny żywioł daje o sobie znać na różne sposoby, może być delikatnym powiewem, ale ma też swój dramatyczny i destrukcyjny wymiar - staje się wówczas burzą i niszczącym huraganem.

Na zakończenie Szekspirowskiego dramatu i w jego przeznaczonych dla dzieci adaptacjach Ariel zostaje uwolniony. W. H. Auden, wnikliwy czytelnik "Burzy", napisał dla Prospera długi monolog, którym może on pożegnać Ariela i jego słodki, a równocześnie groźny śpiew, jakim duch powietrza otacza z właściwą mu delikatnością i obojętnością "szorstki świat". Mamy nadzieję, że pamiętając o tych słowach, czytelnik naszej książki będzie kończył jej lekturę: "Och, Arielu, / Arielu, brak mi cię będzie. Ciesz się swoim żywiołem. Żegnaj".

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Czytelnia Nowy Sącz

Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. cz74585/XXXVIII (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca bibliografii

Bibliografie przy pracach. Indeks.

Uwaga dotycząca języka

Streszczenia w języku angielskim przy pracach.