Ostatni tom tetralogii dotyczącej żywiołów w literaturze dziecięcej jest poświęcony ogniowi. O ile ziemię można uznać za żywioł najbliższy dziecku, o tyle ogień wydaje się najdalszy i najbardziej obcy dziecięcemu światu. Równocześnie jednak to formy ognia, jego różne `wcielenia` patronują licznym czasopismom skierowanym do młodego odbiorcy niemal od początków ich istnienia do dziś. Już na tych przykładach widać tak istotną dla każdego z żywiołów ambiwalencję: z jednej strony ogień to zagrożenie, z drugiej jednak - symbol nauki, oświaty, ciepła i dobra. Tom otwierają artykuły o poruszających narracjach XXI wieku, w których żywioł ognia pomaga w wyrażeniu aktualnych problemów: jest w nich mowa o wojnie, nienawiści, okrucieństwie, wykluczeniu, katastrofach ekologicznych. Najgroźniejszy z żywiołów służy pisarzom i badaczom do wyeksponowania najpoważniejszych niepokojących zjawisk współczesności, o których trzeba rozmawiać już z najmłodszymi i młodymi. Końcowe rozdziały natomiast, poświęcone wybitnym opowieściom klasyków, przynoszą perspektywę duchową i nadzieję. Naszym zamierzeniem było bowiem zamknięcie tetralogii akcentem niełatwego, ale jednak optymizmu. Żywioły w literaturze dziecięcej. Ogień pod redakcją Anny Czabanowskiej-Wróbel i Krystyny Zabawy to ostatni tom z serii poświęconej najważniejszym zjawiskom natury przedstawionym w twórczości dla najmłodszych czytelników. Trzy dotychczas wydane monografie prezentują żywioły wody, ziemi i powietrza w literaturze dziecięcej różnych konwencji, czasów i kultur. Ogień, ukazany w tomie zamykającym serię, to żywioł dwoisty, zarówno niszczący, jak i oczyszczający. Przedstawione interpretacje wykraczają poza odczytania dosłowne, o etnograficzno-historycznym charakterze, kierując uwagę czytelnika ku bogatej metaforyce, gdzie ogień, płomień czy żar stają się symbolami emocji, energii lub siły. We wszystkich artykułach badacze opisują funkcje kompozycyjne i semantyczne motywu ognia, dowodząc wspólnotowego odbioru wszystkich żywiołów w różnych historyczno-kulturowych okresach i przestrzeniach. Książka, w której nie brak nowych odczytań znanych baśni i innych klasycznych utworów nie tylko dla dzieci, z pewnością spotka się z zainteresowaniem szerokiego grona literaturoznawców oraz pedagogów. Z recenzji dr hab. Violetty Wróblewskiej, prof. UMK.