SOWA OPAC : Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Nowym Sączu

Katalog zbiorów Katalog artykułów

Wyszukiwanie zaawansowane Kolekcje

Wyszukiwanie proste Wyszukiwanie zaawansowane

Wyszukiwanie proste Kolekcje

á â ă ä ç č ď đ é ë ě í î ľ ĺ ň ô ő ö ŕ ř ş š ţ ť ů ú ű ü ý ž ® € ß

Á Â Ă Ä Ç Č Ď Đ É Ë Ě Í Î Ľ Ĺ Ň Ô Ő Ö Ŕ Ř Ş Š Ţ Ť Ů Ú Ű Ü Ý Ž © § µ

Wybrano:

141252

Książka

W koszyku

oceń

Rozmowy z katem / Kazimierz Moczarski ; opracowanie Andrzej Krzysztof Kunert. - Wydanie 13. - Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. - 416 stron : ilustracje ; 20 cm.

Autor

Moczarski Kazimierz Autor Kunert Andrzej Krzysztof Opracowanie.

Temat

Stroop Jurgen Ludobóstwo Hitleryzm Publicystyka polska

Prezentujemy po raz pierwszy w Polsce w pełnej wersji, bez ingerencji cenzury, "Rozmowy z katem". Historia wydania tej książki mogłaby być tematem odrębnej pracy. Po 20 latach od pierwszego wydania publikujemy wersję taką, jakiej życzył sobie Kazimierz Moczarski. Uzupełnień pozwalających na wydrukowanie pełnego tekstu dokonał Andrzej Krzysztof Kunert, a dzięki uprzejmości PIW możemy zamieścić zakończenie, którego w żadnym z pięciu wydań oficyna ta nie mogła opublikować. Andrzej Krzysztof Kunert opracował też przypisy oraz sporządził kalendarium życia Kazimierza Moczarskiego.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Rabka

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-94 (3 egz.)

Recenzje:

„Rozmowy z katem” to książka bardzo trudna, zarówno ze względu na treść jak i genezę.
Niezwykła i unikatowa również pod względem formalnym. Jest czymś między źródłem historycznym a powieścią psychologiczną. Autor staje się pośrednikiem, układa informacje i zapisuje życie zbrodniarza-ludobójcy na podstawie tego, co on sam mu opowiedział.
Kazimierz Moczarski od 2 III do 11 XI (255 dni) siedział w jednej celi z hitlerowcami – Jürgenem Stroopem i Gustawem Schielke – czyli, (...) co dość oczywiste ale warto to zaznaczyć, z zaciekłymi wrogami narodu polskiego i również samego Moczarskiego.
Kazimierz Moczarski trochę z poczucia misji, zadanej przez los, trochę jako sposób na przetrwanie więziennego okrucieństwa, postanowił dowiedzieć się o Stroopie jak najwięcej, poznać motywację i schematy, a przez to zrozumieć też własnych oprawców. Przyjął „postawę badacza” – podążał za życiem tego człowieka, analizował i szukał przyczyn, unikając jak to tylko możliwe subiektywizowania, komentowania czy pouczania. Wykształcenie dziennikarskie z pewnością przydało się w tej sytuacji – trafnie zadawane pytania dodatkowo podniosły wartość rozmowy. Mimo oczywistej niechęci, czas spędzony razem w małej celi, towarzyszenie sobie we wszystkich czynnościach oraz w jakimś sensie wspólny los wytworzyły między nimi pewnego rodzaju więź, przez co, jak wspomina Moczarski, do końca życia pamiętał o Stroopie.
Wyszedł z więzienia dopiero w 1956 r. i zaczął spisywać te rozmowy ze Stroopem, które dotyczyły jego życia oraz miejsca, nazwiska, inne dane, bo wiedział, że pamięć zwielokrotniona nieustannym stresem i potężnym napięciem w więzieniu z czasem zacznie słabnąć – w sumie zapisał ok. tysiąca stron notatek. Weryfikował też to wszystko, co usłyszał i ze zdziwieniem uznał, że Stroop nie kłamał. Prace nad samą książką rozpoczął w 1971 r. – przez kolejne lata była ona publikowana w miesięczniku literackim „Odra”. Wydania książkowe (początkowo cenzurowane) ukazały się dopiero po jego śmierci.
„Rozmowy z katem” to bardzo ważna książka zarówno ze względu na historię jak i pod kątem psychoanalizy. Jest też dość trudna w odbiorze (dla mnie np. dość kłopotliwe były liczne wtrącenia niemieckie, bo nie umiem tego języka, a przenoszenie się do przypisów dość wyraźnie przerywało czytanie ale to tak naprawdę nie problem). Choć książka raczej pozbawiona jest emocjonalnych opisów czy dosłownych i precyzyjnych obrazów, i tak były momenty, kiedy nawet nie płakałam – to łzy same płynęły z moich oczu.
Podejrzewam też, że nie wyciągnęłam z tego dzieła wszystkiego – pewnie zaledwie małą część – ale już to, co zrozumiałam, wystarczyło, żebym uznała, że jest to ogromnie istotna książka, że każdy powinien ją przeczytać. Nawet jeśli nie całą to przynajmniej wstęp, dobre opracowanie czy rozmowę z K. Moczarskim oraz rozdziały o likwidacji getta warszawskiego – naprawdę warto!
@warta_ksiazki (Instagram)